20 مرداد 1388 / 19 شعبان 1430 / 11 اوت 2009

رژيم پهلوي در اصفهان حكومت نظامي برقرار كرد رژيم براي اينكه با مبارزات مردم اصفهان كه مبارزاتشان در حال اوجگيري بود مبارزه كند در اين شهر حكومت نظامي برقرار كرد وپي اتنشار اين خبر ، سازمان هواپيمايي كشوري هم اعلام كرد كه فرودگاه اصفهان تا اطلاع ثانوي به روي همه پروازهاي داخلي و خارجي بسته خواهد بود . سرلشگر معدوم ناجي فرمانده نظامي اصفهان نيز اجتماع بيش از3 نفر را جرم دانست و اعلام كرد مه در صورت رعايت نكردن اين قانون با متخلفان برخورد قانوني خواهد شد . اما اين اقدامات رژيم موثر واقع نشد و مردم مسلمان وانقلابي در ساعت صبح مان روز در خيابانها گرد آمدند وبا فرياد الله اكبر حكومت نظامي را شكستند و ضربه اي ديگر بر نظام پهلوي وارد آمدند.
استا احمد رائض هنرمند مينياتور و تذهيب كار برجسته ايراني روي در نقاب خاك كشيد . احمد رائض در زادگاهش اصفهان زير نظراستادان بزرگ با شيوه اي مختلف هنر هاي مينياتور و تذهيب آشنا و طرحهايي تهيه كرد كه در آنها معرق ، سراميك و قلم زني نيز بكار رفته است – از استاد احمد رائض بيش از 145 تابلوي نقاشي به نقش صورت به سبك مينياتور باقيست كه اكنون در حوزههاي سويس نگهداري مي شوند . هم چنين تعدادي از آثار نقره كاري و قلم زني استاد رائض در حوزه هنري هاي ملي موجود است . استاد احمد رائض در جند نمايشگاه بين المللي از جمله نمايشگاه بروكسل حضور فعال داشت و جوايز ارزندهاي هم دريافت كرد.
آيت‏اللَّه حاج شيخ عبدالنبي نوري در اواسط قرن سيزدهم هجري شمسي در شهرستان نور از توابع استان مازندران به دنيا آمد. وي در جواني پس از مهاجرت به تهران، به تحصيل علوم ديني پرداخت و پس از طي دوره مقدمات و سطوح، راهي عتبات عاليات گرديد. حاج شيخ عبدالنبي نوري، در آنجا در محضر عالمان بزرگواري همچون ميرزا محمدحسن شيرازي حاضر شد و به مدارج بالاي علمي و فقهي دست يافت. وي يكي از مجتهدين نام‏آور عصر خود بود و در فقه، اصول، معقول و منقول نبوغي خاص داشت. ايشان سپس به تهران بازگشت و در يكي از مدارس شهر به تدريس همت گماشت. حوزه درسي اين عالم رباني، محل تجمع فضلا و بزرگان بود كه يكي از آن بزرگان، حضرت آيت‏اللَّه سيد شهاب‏الدين مرعشي نجفي مي‏باشد. آيت‏اللَّه شيخ عبدالنبي نوري مورد توجه و احترام فراوان ملت و دولت بود و علاوه بر تدريس و ترويج دين، به حل مشكلات مردم نيز مي‏پرداخت. سرانجام اين عالم فرزانه در بيستم مرداد 1304 ش برابر با بيستم محرم‏الحرام 1344 قمري به رحمت ايزدي پيوست و پس از تشييعي با شكوه، در حرم حضرت عبدالعظيم حسني(ع) در ري مدفون گرديد.
همزمان با برپايي راهپيمايي‏هاي پراكنده كه به ويژه پس از فاجعه 19 دي 56 در سراسر كشور انجام مي‏شد و با آغاز ماه مبارك رمضان، تظاهرات قهرآميز مردم اصفهان كه از مدت‏ها قبل ادامه داشت در اين روز به حادترين و انقلابي‏ترين چهره خود رسيد. مردم اصفهان با تظاهرات بزرگ و وسيع خود، تمام سينماها، مشروب‏فروشي‏ها، بانك‏ها، ادارات دولتي و ساختمان حزب رستاخيز را به آتش كشيدند. در درگيري شديد و همه جانبه مردم با پليس، عده‏اي كشته و زخمي شدند. مردم با قطع درختان در خيابان‏ها جهت جلوگيري از حركت خودروهاي مأموران انتظامي، سدّ معبر نمودند. به دنبال اين حوادث، دولت در اصفهان حكومت نظامي اعلام كرد و سرلشكر ناجي به فرمانداري نظامي منصوب شد. با اين‏حال، اوج‏گيري نهضت اسلامي و حضور مردم مذهبي و متدين اصفهان در راهپيمايي‏هاي گسترده، حكومت نظامي را بي‏ارزش نمود.
جشن هنر شيراز كه نوعي فستيوال بين‏المللي هنري بود، از چند سال قبل از آن تاريخ در شيراز برگزار مي‏شد و با وجود مخارج سنگيني كه در برداشت، هرگز مورد توجه و استقبال مردم قرار نمي‏گرفت بلكه اعتراض و انتقاد همگان را دامن مي‏زد. در اين جشن‏ها، صحنه‏هاي نامناسب و نامأنوس، نمايش‏هاي زننده و خلاف عفت عمومي به روي صحنه مي‏آمد كه با اعتراض شديد مردم روبرو مي‏گرديد. در اين سال نيز قبل از شروع اين جشن صدها تن از مردم شيراز براي بيان مخالفت خود با جشن هنر، تظاهرات ضدرژيم برپا كردند. در نتيجه اين راهپيمايي، بين مردم و مأموران امنيتي و انتظامي زد و خورد شديدي به وجود آمد و اوضاع شهر به هم ريخت.
پس از انتخاب ابوالحسن بني‏صدر به رياست جمهوري، به دليل آن كه مجلس شوراي اسلامي، نامزدهاي معرفي شده از طرف او براي احراز پست نخست‏وزيري را واجد صلاحيت‏هاي اسلامي و انقلابي نمي‏دانست كار اختلاف مجلس با بني‏صدر بالا گرفت. در نهايت قرار براين شد كه از ميان هيئت پنج نفره‏اي از نمايندگان مجلس، فردي به عنوان نخست وزير معرفي گردد. از اين رو پس از بررسي‏هاي طولاني و پس از حذف دو نفر از آنان به دليل حزبي بودن،نظر هيئت سه نفره به اتفاق آرا بر اين قرار گرفت كه شهيد رجايي شايستگي تصدي مسؤوليت خطير نخست وزيري را دارد. در جريان راي اعتماد مجلس كه 153 راي موافق اخذ شد، شهيد رجايي با سه جمله خود را اينگونه معرفي كرد: من مقلد امام، فرزند مجلس و برادر رييس جمهورم. بني‏صدر ابتدا در برابر اين انتخاب بناي مخالفت گذاشت ولي وقتي احساس كرد در مقابل مجلس كاري از پيش نخواهد بُرد به ناچار با اين پيشنهاد موافقت نمود. اما در هر فرصت ممكن از تضعيف شخصيت شهيد رجايي در افكار عمومي با به كارگيري تعابير و القاب زشت و ناپسند خودداري نمي‏كرد. در برابر اين جسارت‏ها و توهين‏هاي بني‏صدر به عنوان رييس جمهور، شهيد رجايي با توجه به حساسيت جو موجود، تمامي اين تلخي‏ها و اهانت‏ها را در كمال صبر و بردباري و متانت تحمل و در مواقع لزوم با ارايه استدلال‏هاي محكم و منطقي به ايرادات مكرر بني صدر پاسخ مي‏داد. سرانجام كارشكني‏هاي بني‏صدر و اختلاف‏آفريني او كار را به جايي رسانيد كه بنا به توصيه حضرت امام، مجلس شوراي اسلامي مسأله عدم كفايت سياسي او را با توجه به اخباري كه دالّ بر مسلّح كردن منافقين توسط او بود به بحث گذاشت و با راي مثبت به آن، بني صدر از رياست جمهوري عزل گرديد.
غَزوه «بَنِي المُصْطَلَق» روي داد. بني مُصطَلَق قبيله‎اي از قبايل خزاعه بودند كه اززمانهاي بسيارقديم به حوالي مكه مهاجرت كرده بودند. رَبيعَةِبنِ حارِثه رئيس اين قوم، يكتاپرستي را تغييرداد و بت پرستي را درمكه ترويج كرد. سپس بتهايي درخانه كعبه مستقرساخت. پس از به قدرت رسيدن مسلمانان درمكه قوم بَني مُصْطَلَق كه دربت پرستي خود اصرارمي‎ورزيدند، آماده جنگ با لشكر اسلام شدند. ازاين رو پيامبراسلام حضرت محمد(صلی الله علیه واله) با امام علي (علیه السلام) و جمعي از مهاجران و انصار به جنگ با بني مصطلق رفتند. درغزوه بني مصطلق افردا اين قبيله كشته يا اسيرشدند و غنائم فراواني نيز براي مسلمانان بجاي ماند. گفتني است كه قوم بني مصطلق برسر چاهي به نام مُرََ يسَيع مسكن داشتند كه تا مدينه يك روز راه فاصله داشت.
«غياث الدين ابوالمظفربن احمد طاووس»، فقيه، اديب و نَسَب شناس مشهور دركاظمين بدرود حيات گفت. او در شهر كربلا به دنيا آمد و درشهر حِلّه رشد يافت و سپس دربغداد تحصيل كرد. غياث الدين طاووس درهوش و حافظه مانند نداشت و ازبزرگاني چون خواجه نصيرالدين طوسي و محقق حِلّي اجازه روايت داشت. شاگردان بسياري درحوزه درس غياث الدين طاووس شركت مي‏‎كردند و برخي ازآنان به مراتب بلند علمي و فقهي نيز دست يافتند. گفته‎اند كه او در11سالگي حافظ قرآن بود و درادبيات نيزاستادي توانمند بشمارمي‎رفت. ازمهمترين آثارغياث الدين طاووس «الشَّملُ المَنظوم في مُصَنِفِي العلوم» را مي‎توان نام برد.
پروتستان عنوان نهضتي ديني در عالم مسيحيت است كه در قرن شانزدهم ميلادي با هدف اصلاح ديني توسط مارتين لوتر آغاز شد. آغاز قيام مارتين برضد كليساي كاتوليك و استبداد روحاني، بر سر مسئله آمرزش گناهان از طرف كشيشان و پاپ بود. لوتِر آلماني نهضت خود را پس از آن آغاز كرد كه برخلاف دستور پاپ، كتاب انجيل را به زبان آلماني ترجمه كرد و درصدد شكستن طلسم تعصبات خشك مذهب كاتوليك بود. با ترجمه آلماني انجيل و نشر عقايد لوتر، بسياري از مردم به او گرايش پيدا كردند و علي‏رغم مخالفت كليساي كاتوليك، مارتين لوتر در يازدهم اوت 1529م، تأسيس رسمي مذهب پروتستان را اعلام كرد. لفظ پروتستان به معني معترض است. اين لفظ در ابتدا به چند تن از امراي امپراتوري مقدس اطلاق مي‏شد كه در مقابل تصميم مجلس مبني بر منع هرگونه تجديد نظر در دين، رسماً اعتراض‏نامه‏اي صادر كردند. آيين پروتستان در همه ممالك، اصول آزادي فردي در امور ديني و دنيايى، قضاوت شخصي و تساهل ديني در مقابل اطاعت از سنت و مقامات رسمي ديني را در بر دارد. اساس اين مذهب اين است كه فرد مسيحي فقط در برابر خدا مسئول است نه در برابر كليسا. پيروان پروتستانْ كتاب مقدس را بر همين اساس تفسير مي‏كنند و نظرياتشان درباره اعمال و وظايف كليسا و آيين‏هاي مقدسْ ناشي از همين ديدگاه مي‏باشد. از حدود پانصد سال پيش تاكنون فرقه‏هاي بي‏شماري در مسيحيت پديد آمده‏اند. پروتستان‏ها به رهبري متمركز عقيده ندارند و براي روحانيت مسيحي ارزش چنداني قائل نيستند. پروتستان‏ها بسياري از اعتقادات فرقه‏هاي ديگر را رد مي‏كنند و نوعي مسيحيت پيراسته را مي‏پذيرند. از جمله ويژگي‏ها و تفكر پروتستاني، فردگرايى، تاكيد بر آزادي فردي، تساهل و مدارا، تكيه بر توليد و گسترش ثروت، عبادت دانستن كار، موهبت الهي دانستن ثروت و ممدوح دانستن آن را مي‏توان برشمرد. آيين پروتستان امروزه عمدتاً در كشورهاي شمال اروپا شامل نروژ فنلاند و سوئد و در كشورهاي آلمان، انگلستان، فرانسه، سوئيس، مجارستان و بخش‏هايي از امريكا، حضور دارند. (ر.ك: 18 اوت)
جنگ جهاني اول كه از سال 1914م آغاز شد و مدت چهار سال به طول انجاميد، علاوه بر نتايج سياسي، نظامي و اقتصادي آن، در عرصه جغرافيايى نيز آثاري برجاي گذاشت. ورود دولت عثماني به صحنه جنگ باعث شد تا برنامه‏ريزي دولت‏ها و به ويژه دولت استعماري انگلستان به ثمر نشنيد و پهناورترين امپراتوري اسلامي در قرون اخير، روند اضمحلال و فروپاشي را طي نمايد. يكي از معاهداتي كه اين روند را تسريع بخشيد، امضاي قرارداد صلحي است كه متفقين در 11 اوت 1920م در شهر سيفِر فرانسه با دولت عثماني امضاء نمودند. براساس اين پيمان كه به قرارداد سيفر (سور) معروف شد، دولت عثماني از حقوق خود نسبت به برخي مناطق اروپايى دست برداشت و از عنوان يك دولتِ اروپايى حذف شد. تنگه‏هاي بسفر و داردانل تحت اداره بين‏المللي درآمد و استقلال و يا جدايى ارمنستان، حجاز، مصر، قبرس و... از اين امپراتوري تأييد گرديد. مناطق تحت مالكيت عثماني در افريقا و درياي اژه به ديگران واگذار شد. شمار نيروهاي مسلح آن كاهش يافته و كنترل گرديد. در حقيقت قرارداد سيفر خطّ پاياني بر سيادت و حاكميت امپراتوري عثماني كشيد. چندي پس از آن با استقلال مناطق تحت كنترل عثماني، كشور تركيه جاي‏گزين اين امپراتوري كهن گرديد.
كلمه "چاد" در زبان محلي به معناي درياچه مي‏باشد و از وجود درياچه حدود 20 هزار كيلومتر مربعي در اين كشور اخذ شده است. اين كشور افريقايي از هزاره‏هاي قبل از ميلاد، مسكوني بوده و از قرن يازدهم ميلادي پذيراي اسلام شده است. اما در اواخر قرن هجدهم، برخي مبلغان مسيحي توانستند گروهي از مردم جنوب اين كشور را به مسيحيت سوق دهند. كشور چاد از اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم مورد حمله استعمارگران فرانسوي قرار گرفت و پس از تصرف كامل آن، به مستعمرات افريقايي فرانسه ملحق شد. اين كشور در سال 1946م جزو ممالك متحده فرانسه شد و در سال 1958م خودمختاري گرفت. چاد سرانجام در 11 اوت 1960م به استقلال كامل دست يافت. چاد در مركز قاره افريقا، به دور از درياي آزاد و در همسايگي كشورهاي ليبي، نيجر، كامرون، افريقاي مركزي، سودان و نيجريه واقع شده است. چاد كشوري است فقير و عقب مانده در صحراي مركزي افريقا با وسعت 1/284/000 كيلومتر مربع مساحت كه حدود 8 ميليون نفر جمعيت دارد. اكثر مردم چاد از نژاد سياه بوده و بيش از نيمي از جمعيت آن مسلمان و بيش از 30% مسيحي هستند. پايتخت چاد ان‏جامنا و واحد پول آن فرانك سي اف آ مي‏باشد. پيش‏بيني شده است جمعيت چاد تا سال 2025م نزديك به 14 ميليون نفر خواهد بود. مردم چاد به دو زبان رسمي عربي و فرانسوي صحبت مي‏كنند و خط آن‏ها لاتين و عربي است. نوع حكومت اين كشور افريقايي، جمهوري با يك مجلس قانون‏گزاري مي‏باشد.
/خ